විගණකාධිපති විසින් ඔහුගේ අභිමතය පරිදි විගණන විෂය පථය තීරණය කරනු ලබන අතර, මේ සම්බන්ධයෙන් 1995 අංක 15 දරන ශ්‍රී ලංකා ගිණුම්කරණ සහ විගණන ප්‍රමිති පනතේ විධිවිධාන ප්‍රකාරව හඳුන්වා දී ඇති දැනට භාවිතයේ පවතින "විගණන ප්‍රමිති" සහ ශ්‍රී ලංකා වරලත් ගණකාධිකාරී ආයතනය (ICASL) උත්තරීතර විගණන ආයතන පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර සංවිධානය (INTOSAI) උත්තරීතර විගණන ආයතන පිළිබඳ ආසියානු සංවිධානය (ASOSAI) විසින් අනුගමනය කරනු ලබන විගණනයට අදාළ සම්ප්‍රදායයන් හා ප්‍රශස්ථ පරිචයන් මගින් සහ පාර්ලිමේන්තුවේ රාජ්‍ය ගිණුම් පිළිබඳ කාරක සභාව (COPA) සහ පොදු ව්‍යාපාර පිළිබඳ කාරක සභාව (COPE) විසින් විගණකාධිපති වෙත මඟ පෙන්වනු ලබයි. මෙයට අමතරව රාජ්‍ය සංස්ථා සම්බන්ධයෙන් විගණකාධිපති විසින් සලකා බලා තීරණය කළයුතු විගණන විෂය පථය 1971 අංක 38 දරන මුදල් පනත මගින් වඩා සවිස්තරාත්මකව දක්වා ඇත. ඒ අනුව විගණකාධිපති විසින් සංස්ථාවේ කළමනාකරණය වෙත විස්තරාත්මක වාර්තාවක්, සංස්ථාවේ වාර්ෂික වාර්තාව සමඟ ප්‍රකාශයට පත්කිරීම සඳහා වන වාර්තාවක් සහ පාර්ලිමේන්තුවට වෙනම ඉදිරිපත් කරනු ලබන විගණන වාර්තාවක් වශයෙන් ව්‍යවස්ථාපිත වාර්තා 3 ක් නිකුත් කරනු ලැබිය යුතු වේ. මුදල් පනතේ විස්තර කර දක්වා ඇති පරිදි හැකිතාක්ම කළහැකි වන දුරකට හා හැකිතාක් අවශ්‍ය වන දුරකට පහත සඳහන් දෑ විගණන විෂය පථයට ඇතුලත් විය යුතුය. තොරතුරු ඉදිරිපත් කිරීමේ අංශයෙන් බලන කල සංස්ථාවේ කාර්යයන් අඛණ්ඩව අගය කිරීමට හැකි වන පරිදි සංවිධානය, ක්‍රම, කාර්ය පරිපාටි, පොත්, වාර්තා හා වෙනත් ලියකියවිලි නියමිත අන්දමට හා ප්‍රමාණවත් ලෙස සකස් කොට තිබේද යන බව සහ එවැනි ක්‍රම, කාර්ය පරිපාටි, පොත්, වාර්තා හා වෙනත් ලියකියවිලි එලදායී ක්‍රියාවේ පවතීද යන බව, • රාජ්‍ය සංස්ථාවේ වැඩ කටයුතු එම රාජ්‍ය සංස්ථාවට අදාළ නිති, රීති හා නියෝග අනුව වූයේද යන බව හා එම රාජ්‍ය සංස්ථාවේ පරිපාලනයෙහි ලා සාධාරණත්වයක් තිබේද යන බව. • අරමුදල් වෙන් කිරීමේදී හා එම අරමුදල් උපයෝජනය කිරීමේදී ආර්ථික භාවය හා කාර්යක්ෂමතාවය තිබේද යන බව, • මුදල් තබා ගැනීමේ හා දේපල ආරක්ෂා කිරීමේ ක්‍රම සතුටුදායකද යන බව, • සැලකිල්ලට භාජනය වූ කාලපරිච්ඡේදයට අදාළව විගණනයට භාජනය කරන ලද ගිණුම් සංස්ථාවේ කටයුතු පිළිබඳ සත්‍ය හා සාධාරණ දර්ශනයක් පිළිබිඹු කෙරෙන පරිදි ගණකාධිකරණය, මූල්‍යයනය හා තක්සේරු කිරීම යන මූලධර්මයන්ට නිසි සැලකිල්ල යොමු කරමින් පිළියෙල කර තිබේද යන බව සහ • විගණකාධිපති විසින් අවශ්‍ය යැයි සලකනු ලැබිය හැකි වෙන යම් කරුණු.

• අධිභාර පැනවීම

  අදාල නිතිමය ව්‍යවස්ථාවන් මගින් විගණකාධිපතිට බලය පැවරෙන ප්‍රතිපාදන සැලසී ඇත. • නොසැලකිල්ල හෝ විෂමාචාරය හේතුවෙන් සිදුවී ඇති සියළුම ඌනතා හා පාඩු • ගිණුම්වල වූ නීතියට පටහැනි සියලුම විෂයයන්. • ගිණුම්ගත කළයුතු වූ එහෙත් අවශ්‍ය පරිදි ගිණුම්ගත කර නොතිබූ සියළුම ගිණුම්. කෙසේ වුවද, පීඩාවට පත් පාර්ශවයන්ට එවැනි අධිභාරවලට එරෙහිව අභියාචනා ඉදිරිපත් කිරීම සඳහා අදාල නීතියෙන්ම ඉඩකඩ සලසා දී ඇත. පළාත් පාලන බල මණ්ඩල සම්බන්ධයෙන් අභියාචනා අධිකාර බලතල අදාල අමාත්‍යවරයා සතුවන අතර විශ්වවිද්‍යාල සම්බන්ධයෙන් අභියාචනා අධිකාර බලතල විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභා සභාපති සතු වේ. රජයේ අමාත්‍යාංශ හා දෙපාර්තමේන්තු සහ රාජ්‍ය සංස්ථා සම්බන්ධයෙන් මුදල් රෙගුලාසි (මු.රෙ.) 102 ප්‍රකාරව පාඩු ලෙස අර්ථ දැක්වෙන අන්දමේ පාඩු ආයතනය විසින් දරා ඇති විට, 1992 මුදල් රෙගුලාසිහි 3 කොටසේ දැක්වෙන විධිවිධාන ප්‍රකාරව කටයුතු කිරීම සඳහා අදාළ ගණන් දීමේ නිලධාරියාගේ හා ප්‍රධාන ගණන් දීමේ නිලධාරියාගේ අවධානයට යොමු කරනු ලැබීමට විගණකාධිපතිවරයාට හැකි වේ. කෙසේ වුවද, වර්තමානයේදී විගණකාධිපතිවරයාට අනෙකුත් ආයතන සම්බන්ධයෙන් අනිසි පරිහරණය, අනිසි කළමනාකරණය, අවිධිමත් බව, නොසැලකිල්ල හෝ වංචා හේතුවෙන් රජයට පාඩු සිදු වන පරිදි කටයුතු සිදු කළ වගකිව යුතු නිලධාරීන් සම්බන්ධයෙන් කටයුතු කිරීමට බලයක් නොමැත. විගණන සොයා ගැනිමකට යොදා ගතයුතු පිළිපැදීම් සම්බන්ධයෙන් ජාත්‍යන්තරව පිළිගත හැකි තත්ත්වයක් සඳහා මෙහිදී නැවතත් ලීමා ප්‍රකාශනය උපුටා දැක්විය හැක. "උත්තරීතර විගණන ආයතනවල අනාවරණය කර ගැනීම් නීතියෙන් වලංගු හා ක්‍රියාත්මක කළහැකි විනිශ්චයක් ලෙස ප්‍රකාශ නොකරන තාක් දුරට, අවශ්‍ය නිවැරදි කිරීමේ ක්‍රියාමාර්ග ගැනිම සඳහා වගකිව යුතු වන අධිකාරයට ප්‍රවේශවීමට සහ ගණන් දියයුතු පාර්ශවයට වගකීම භාර ගැනීමට අවශ්‍ය වන පරිදි උත්තරීතර විගණන ආයතනය බලගැන්විය යුතුය."

• විගණකාධිපති විසින් පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කරනු ලබන වාර්තා

  ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 154(6) ව්‍යවස්ථාව පරිදි විගණකාධිපතිගේ මූලික වගකීම වනුයේ විගණන අනාවරණය කර ගැනීම් පිළිබඳව පාර්ලිමේන්තුවට වාර්තා කිරීමය. පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කරනු ලබන එම වාර්තා ඔහුගේ විෂය පථයට ඇතුලත් වන විවිධ රාජ්‍ය ආයතනවල කළමනාකාරිත්වය වෙත කලින් කල හා විශේෂිත විගණන නිරීක්ෂණ ලැබුණු අවස්ථාවලදී ඒවාට අනුකූලව ඉදිරිපත් කර ඇති විස්තරාත්මක විගණන වාර්තා මත පදනම් වේ. සාමාන්‍යයෙන් විගණකාධිපති ඔහුගේ නිරීක්ෂණ පිළිබඳව අවසන් නිගමනයකට එළඹෙනුයේ විගණිත ආයතනයන්ට අවශ්‍ය වන පැහැදිලි කිරීම් ඉදිරිපත් කිරීමට ලබාදිය හැකි උපරිම අවස්ථා ලබාදීමෙන් පසුවය. සියලුම පාර්ශවයන්ට සාධාරණ වන පරිදි කෙටුම්පත් විගණන වාර්තාව පාර්ලිමේන්තුවේ සභාගත කිරීමට පෙර අදාල ආයතනයන්ට එම වාර්තා පිළිබඳ අදහස් දැක්වීම් සඳහා අවස්ථාවක් ලබා දෙනු ලැබේ. අවසන් විගණන වාර්තාව පිළියෙල කිරීමේදීද, මාගේ දෙපාර්තමේන්තුවේ අදාල අංශ ප්‍රධානීන් සමඟ විගණන කරුණු සාකච්ඡා කිරීමට අවස්ථාවක් සලසා දෙනු ලැබේ. කෙසේ වුවද කෙටුම්පත් වාර්තාව පිළිබඳ අදහස් දැක්වීමට මෙම අවස්ථාව උපයෝගී කරගෙන තිබුණේ ආයතන ප්‍රධානීන් ඉතා අඩු ප්‍රමාණයක් බව පෙනී ගොස් ඇත. ඇතැම් අවස්ථාවල විගණකාධිපති වාර්තා සම්බන්ධයෙන් රාජ්‍ය ගිණුම් කාරක සභාව හා රාජ්‍ය ව්‍යාපාර කාරක සභාව ඉදිරියේදී වාර්තාවල දැක්වෙන ඇතැම් විගණන නිරීක්ෂණ සම්බන්ධයෙන් එකඟ නොවිමට නැඹුරුවීම්ද ඇත. එම ආයතන ඔවුන්ට යොමු කර තිබුණු නිරීක්ෂණ ස්ථීරව දැන ගැනීම හෝ විගණකාධිපතිට තම ප්‍රතිචාරයන් ඉදිරිපත් කිරීමට නොහැකි වීම බව එවැනි අවස්ථාවලදී පෙනී ගොස් ඇත. විගණකාධිපති විසින් කෙටුම්පත් වාර්තාව මගින් ආයතන වෙත යොමු කෙරෙන නිරීක්ෂණ පිළිබඳව වැඩි අවධානයක් ඔවුන් යොමු කරන්නේ නම් විගණකාධිපතිගේ සමහර නිරීක්ෂණ අවම වශයෙන් පසු විපරම් කාර්යය සඳහා පමණක් තබා ගැනීමටත්, විගණකාධිපති විසින් පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කරන වාර්තා ප්‍රමාණාත්මකව අඩු කළහැකි බවත් මාගේ අදහසයි. විගණන විමසුම් පදනම් වූ සියළුම කෙටුම්පත් විගණන වාර්තා කළමනාකාරිත්වයේ අදහස් ලබා ගැනීම සඳහා පමණක් ඉදිරිපත් කළ හැකි වේ. කෙසේ වුවද එම විගණන විමසුම්වලට පිළිතුරු සැපයීම ඉතාම අයහපත් තත්ත්වයක පැවතුණු බව නිරීක්ෂණය විය. මගේ දෙපාර්තමේන්තුව විසින් 2009 හා 2008 වර්ෂ තුලදී පිළිවෙළින් විගණන විමසුම් 8,868 ක් හා 9,167 ක් නිකුත් කළ අතර විගණන විමසුම් 4,914 කට පිළිතුරු එවා නොතිබුණි. මෙයින් පෙනී යන්නේ ගණන් දීමේ නිලධාරීන්ගේ ප්‍රතිචාර නොදැක්වීමේ හා වගකීම් නොදැරීමේ තත්ත්වයක් හා විගණනය සමඟ වූ අසාමුහික බවකි. විගණකාධිපතිවරයාගේ ව්‍යවස්ථාපිත වගකීම ඉටු කිරීමේදී ඔහුගේ විෂය පථයට ඇති වක්‍රාකාර සීමා කිරීමක් ලෙස මෙම තත්ත්වය සැලකිය හැකිය. විගණන විමසුම්වලට අවධානය යොමු කිරීමේදී 2009 වර්ෂයේ වූ ප්‍රගතිය ඉකුත් වර්ෂය සමඟ සසඳා පහත දැක්වේ. සටහන 3 : 2008 සහ 2009 වසර වල විගණන විමසුම් වලට අවධානය යොමු කිරීමේ ප්‍රගතිය විගණන විමසුම්වලට දැක්වූ ප්‍රතිචාරය පිළිබඳ තත්ත්වය ඉකුත් වර්ෂය සමඟ සැසඳීමේදී සතුටුදායක උපනතියක නොවූ බව ඉහත විස්තරවලින් පැහැදිලිව දැක්වේ. විගණන අනාවරණය කර ගැනීම් සඳහා කළමනාකරණයේ අදහස් දැක්විමට යොමු කිරීමේ ක‍්‍රියාවලිය, වාර්තා පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කිරීමේ ප්‍රමාදයට නොවැළැක්විය හැකි හේතුවක් විය. මාගේ දෙපාර්තමේන්තුවේ ප්‍රමාණවත් ප්‍රවීන සංස්කරණ කාර්ය මණ්ඩලයක් නොවීමද මෙම වාර්තා ප්‍රමාදයට එක් පැත්තකින් හේතු වී තිබුණි.

• විගණිත ආයතනවල කළමනාකාරිත්වයට

  විගණකාධිපතිවරයාගේ වාර්තා අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරුන් (ප්‍රධාන ගණන් දීමේ නිලධාරි) දෙපාර්තමේන්තු ප්‍රධානීන් (ගණන් දීමේ නිලධාරීන්) රාජ්‍ය සංස්ථාවල සභාපතිවරුන් (ගණන් දීමේ නිලධාරීන්) සහ පළාත්පාලන බල මණ්ඩලවල ප්‍රධානීන් (ගණන් දීමේ නිලධාරීන්) යනාදී අදාළ ආයතන ප්‍රධානීන් වෙත ඉදිරිපත් කරනු ලැබේ. මෙම ඇතැම් වාර්තා විශේෂිත ව්‍යවස්ථාපිත අවශ්‍යතාවයන්ට අනුව ඉදිරිපත් කෙරේ. රාජ්‍ය සංස්ථා සම්බන්ධයෙන් වන කල්හි 1971 අංක 38 දරන මුදල් පනතේ 13(7)(ඒ) වගන්තිය යටතේ වන ව්‍යවස්ථාපිත වාර්තාවක් අදාල සංස්ථාවේ සභාපති වෙත යවනු ලැබේ. මෙම විස්තරාත්මක වාර්තා පදනම් කර ගත් සම්පිණ්ඩන වාර්තා 1971 අංක 38 දරන මුදල් පනතේ 14(2)(සී) වගන්තිය ප්‍රකාරව අදාළ සංස්්ථාවේ සභාපතිවරයාටද, විශ්වවිද්‍යාල සම්බන්ධයෙන් වනකල්හි විශ්වවිද්‍යාලවල උප කුලපතිවරුන්ටද මූල්‍ය ප්‍රකාශනවලින් පෙන්නුම් කෙරෙන මූල්‍ය කාර්ය සාධනය හා මූල්‍ය තත්ත්වය පිළිබඳ විගණන මතයද ඇතුලත් කර වාර්ෂික වාර්තාව ප්‍රසිද්ධ කිරීම සඳහා නිකුත් කරනු ලැබේ. වර්තමානයේ පොදුවේ පිළිගත් කරුණක් වනුයේ විගණනය සහ කළමනාකාරිත්වය යන දෙපාර්ශවයම සහයෝගීව කටයුතු කළ යුතු වන බවත් දෙපාර්ශවයේම පරමාර්ථ, අභිප්‍රායයන් සහ අරමුණු රාජ්‍ය ගණන් දීමේ වගකීම සම්බන්ධයෙන් සලකා බැලීමේදී එකම ස්වරූපයක් ගන්නා බවත්ය. විගණන වාර්තා අධ්‍යයනය කිරීමෙන් විශේෂයෙන් විස්තරාත්මක වාර්තා අධ්‍යයනයෙන් කළමනාකාරිත්වයට තම ආයතන තුල පවත්නා ඌනතාවයන්, අඩුපාඩු සහ අක්‍රමිකතා හඳුනා ගැනිමට හැකි වන අතර නිවැරදි කිරීම් සඳහා අවශ්‍ය වන ක්‍රියාමාර්ග ගැනීමට හා එලදායී වැඩි දියුණු කිරීම් සඳහා යොදා ගැනීමට හැකි වේ. එම නිසා, රාජ්‍ය අංශයේ විගණක නිරන්තරයෙන් කරනු ලබන සමාලෝචනය සහ නිවැරදි කිරීම් සඳහා වන වාර්තාකරණය, කළමනාකරණය විසින් තීරණය කළ පූර්ව අභිමතාර්ථ සහ අරමුණු වෙත ආර්ථිකව, කාර්යක්ෂමව, විධිමත් හා යෝග්‍ය යන අංශ සම්බන්ධයෙන් නිසි අවධානයක්ද සහිතව ළඟාවීමට බලපෑමක් ඇති කරවන අතර එය රාජ්‍ය ගණන්දීමේ වගකීම වර්ධනය කිරීම සඳහා අවශ්‍ය වන නිවැරදි කරන ක්‍රමවේදයන්ද වනු ඇත.

• ජාත්‍යන්තර නියෝජනයන්

  • • විගණකාධිපති දෙපාර්තමේන්තුව විසින් විගණන ප්‍රමිතින්, වෘත්තීය පරිචයන් වර්ධනය කිරීමට හා පළපුරුද්ද හුවමාරු කර ගැනීමට පහත ආයතන හා සහභාගිත්වයෙන් දායකවේ.

  • • උත්තරීතර විගණන ආයතන පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර සංවිධානය (INTOSAI)
  • • උත්තරීතර විගණන ආයතන පිළිබඳ ආසියානු සංවිධානය (ASOSAI)
  • පොදු රාජ්‍ය මණ්ඩලීය විගණකාධිපතිවරුන්ගේ සම්මේලනය
  • • උත්තරීතර විගණන ආයතන පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර සංවිධානයේ කටයුතු කරන කණ්ඩායම්
  ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 154(6) ව්‍යවස්ථාව පරිදි විගණකාධිපතිගේ මූලික වගකීම වනුයේ විගණන අනාවරණය කර ගැනීම් පිළිබඳව පාර්ලිමේන්තුවට වාර්තා කිරීමය. පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කරනු ලබන එම වාර්තා ඔහුගේ විෂය පථයට ඇතුලත් වන විවිධ රාජ්‍ය ආයතනවල කළමනාකාරිත්වය වෙත කලින් කල හා විශේෂිත විගණන නිරීක්ෂණ ලැබුණු අවස්ථාවලදී ඒවාට අනුකූලව ඉදිරිපත් කර ඇති විස්තරාත්මක විගණන වාර්තා මත පදනම් වේ. සාමාන්‍යයෙන් විගණකාධිපති ඔහුගේ නිරීක්ෂණ පිළිබඳව අවසන් නිගමනයකට එළඹෙනුයේ විගණිත ආයතනයන්ට අවශ්‍ය වන පැහැදිලි කිරීම් ඉදිරිපත් කිරීමට ලබාදිය හැකි උපරිම අවස්ථා ලබාදීමෙන් පසුවය. සියලුම පාර්ශවයන්ට සාධාරණ වන පරිදි කෙටුම්පත් විගණන වාර්තාව පාර්ලිමේන්තුවේ සභාගත කිරීමට පෙර අදාල ආයතනයන්ට එම වාර්තා පිළිබඳ අදහස් දැක්වීම් සඳහා අවස්ථාවක් ලබා දෙනු ලැබේ. අවසන් විගණන වාර්තාව පිළියෙල කිරීමේදීද, මාගේ දෙපාර්තමේන්තුවේ අදාල අංශ ප්‍රධානීන් සමඟ විගණන කරුණු සාකච්ඡා කිරීමට අවස්ථාවක් සලසා දෙනු ලැබේ. කෙසේ වුවද කෙටුම්පත් වාර්තාව පිළිබඳ අදහස් දැක්වීමට මෙම අවස්ථාව උපයෝගී කරගෙන තිබුණේ ආයතන ප්‍රධානීන් ඉතා අඩු ප්‍රමාණයක් බව පෙනී ගොස් ඇත. ඇතැම් අවස්ථාවල විගණකාධිපති වාර්තා සම්බන්ධයෙන් රාජ්‍ය ගිණුම් කාරක සභාව හා රාජ්‍ය ව්‍යාපාර කාරක සභාව ඉදිරියේදී වාර්තාවල දැක්වෙන ඇතැම් විගණන නිරීක්ෂණ සම්බන්ධයෙන් එකඟ නොවිමට නැඹුරුවීම්ද ඇත. එම ආයතන ඔවුන්ට යොමු කර තිබුණු නිරීක්ෂණ ස්ථීරව දැන ගැනීම හෝ විගණකාධිපතිට තම ප්‍රතිචාරයන් ඉදිරිපත් කිරීමට නොහැකි වීම බව එවැනි අවස්ථාවලදී පෙනී ගොස් ඇත. විගණකාධිපති විසින් කෙටුම්පත් වාර්තාව මගින් ආයතන වෙත යොමු කෙරෙන නිරීක්ෂණ පිළිබඳව වැඩි අවධානයක් ඔවුන් යොමු කරන්නේ නම් විගණකාධිපතිගේ සමහර නිරීක්ෂණ අවම වශයෙන් පසු විපරම් කාර්යය සඳහා පමණක් තබා ගැනීමටත්, විගණකාධිපති විසින් පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කරන වාර්තා ප්‍රමාණාත්මකව අඩු කළහැකි බවත් මාගේ අදහසයි. විගණන විමසුම් පදනම් වූ සියළුම කෙටුම්පත් විගණන වාර්තා කළමනාකාරිත්වයේ අදහස් ලබා ගැනීම සඳහා පමණක් ඉදිරිපත් කළ හැකි වේ. කෙසේ වුවද එම විගණන විමසුම්වලට පිළිතුරු සැපයීම ඉතාම අයහපත් තත්ත්වයක පැවතුණු බව නිරීක්ෂණය විය. මගේ දෙපාර්තමේන්තුව විසින් 2009 හා 2008 වර්ෂ තුලදී පිළිවෙළින් විගණන විමසුම් 8,868 ක් හා 9,167 ක් නිකුත් කළ අතර විගණන විමසුම් 4,914 කට පිළිතුරු එවා නොතිබුණි. මෙයින් පෙනී යන්නේ ගණන් දීමේ නිලධාරීන්ගේ ප්‍රතිචාර නොදැක්වීමේ හා වගකීම් නොදැරීමේ තත්ත්වයක් හා විගණනය සමඟ වූ අසාමුහික බවකි. විගණකාධිපතිවරයාගේ ව්‍යවස්ථාපිත වගකීම ඉටු කිරීමේදී ඔහුගේ විෂය පථයට ඇති වක්‍රාකාර සීමා කිරීමක් ලෙස මෙම තත්ත්වය සැලකිය හැකිය. විගණන විමසුම්වලට අවධානය යොමු කිරීමේදී 2009 වර්ෂයේ වූ ප්‍රගතිය ඉකුත් වර්ෂය සමඟ සසඳා පහත දැක්වේ. සටහන 3 : 2008 සහ 2009 වසර වල විගණන විමසුම් වලට අවධානය යොමු කිරීමේ ප‍්‍රගතිය විගණන විමසුම්වලට දැක්වූ ප‍්‍රතිචාරය පිළිබඳ තත්ත්වය ඉකුත් වර්ෂය සමඟ සැසඳීමේදී සතුටුදායක උපනතියක නොවූ බව ඉහත විස්තරවලින් පැහැදිලිව දැක්වේ. විගණන අනාවරණය කර ගැනීම් සඳහා කළමනාකරණයේ අදහස් දැක්විමට යොමු කිරීමේ ක‍්‍රියාවලිය, වාර්තා පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කිරීමේ ප‍්‍රමාදයට නොවැළැක්විය හැකි හේතුවක් විය. මාගේ දෙපාර්තමේන්තුවේ ප‍්‍රමාණවත් ප‍්‍රවීන සංස්කරණ කාර්ය මණ්ඩලයක් නොවීමද µමම වාර්තා ප‍්‍රමාදයට එක් පැත්තකින් හේතු වී තිබුණි.